Αντιβράχιο

Κατάγματα-εξαρθρήματα Monteggia (αντιβράχιο).

Είναι συνδυασμός κατάγματος του άνω τριτημορίου της ωλένης με εξάρθρημα της κεφαλής της κερκίδας.

Η ταξινόμηση κατά Bado μας δίνει 4 τύπους της κάκωσης:

Ακτινογραφία:

Η συντηρητική αντιμετώπιση με κλειστή ανάταξη και ακινητοποίηση με γύψο ενδείκνυται μόνο στα μικρά παιδιά. Στους ενήλικες και στα μεγάλα παιδιά απαιτείται χειρουργική αντιμετώπιση.

Η συντηρητική αντιμετώπιση με κλειστή ανάταξη και ακινητοποίηση με γύψο ενδείκνυται μόνο στα μικρά παιδιά. Στους ενήλικες και στα μεγάλα παιδιά απαιτείται χειρουργική αντιμετώπιση.

Κατάγματα της διάφυσης της κερκίδας & της ωλένης.
- Αφορούν συνήθως και τα δύο οστά και σπανιότερα μόνο την κερκίδα ή την ωλένη.
- Είναι συχνά, ιδιαίτερα μετά από τροχαία ατυχήματα ή πτώση στο έδαφος.
- Στα παιδιά εμφανίζονται συνήθως με τη μορφή των καταγμάτων “χλωρού ξύλου”.
- Τα δύο οστά μαζί δρουν ως σύνολο, κυρίως στην κίνηση πρηνισμού-υπτιασμού. Κάθε διαταραχή του άξονα του ενός μόνο εκ των δύο (είτε αφορά γωνίωση είτε βράχυνση) θα διαταράξει τις σχέσεις με την άνω ή κάτω κερκιδωλενική άρθρωση, προκαλώντας υπεξάρθρημα ή εξάρθρημα. Γι’ αυτό απαιτείται ανατομική ανάταξη και των δύο οστών μετά από το κάταγμα.

ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ.

Τα κύρια κλινικά σημεία είναι:

1. Πόνος.
2. παραμόρφωση.
3. Οίδημα.
4. Απώλεια λειτουργικότητας.

Είναι απαραίτητος ο έλεγχος της νευραγγειακής λειτουργίαςτου πάσχοντος άκρου (κερκιδικό, μέσο, ωλένιο νεύρο & κερκιδική αρτηρία).
Προσοχή χρειάζεται η πιθανότητα εμφάνισης “συνδρόμου διαμερίσματος” από το μεγάλο οίδημα και την πίεση των αγγείων.

Στον ακτινολογικό έλεγχο, εκτός από το αντιβράχιο, πρέπει να απεικονίζονται και οι αρθρώσεις του αγκώνα και της πηχεοκαρπικής (στο ίδιο φιλμ εάν δύναται).
Τις περισσότερες φορές, τα κατάγματα αυτά παρεκτοπίζονται εύκολα λόγω της συνεχής δράσης των μυών ή είναι από την
αρχή πολύ παρεκτοπισμένα. Επομένως, η χειρουργική αποκατάσταση (ανοικτή ανάταξη & εσωτερική οστεοσύνθεση) είναι η θεραπεία εκλογής.

Συχνές όμως είναι και οι επιπλοκές των καταγμάτων αυτών:
1. Σύνδρομο διαμερίσματος.
2. Ψευδάρθρωση & πώρωση σε πλημμελή θέση.
3. Συνοστέωση κερκίδας και ωλένης στο επίπεδο των καταγμάτων, με αποτέλεσμα την πρόκληση σημαντικής αναπηρίας λόγω της αδυναμίας πρηνισμούυπτιασμού του αντιβραχίου.
4. Υψηλό ποσοστό επανακατάγματος μετά την αφαίρεση των
υλικών οστεοσύνθεσης (πλάκα-βίδες).