Οστεοσύνθεση καταγμάτων

Οστεοσύνθεση ονομάζεται η χειρουργική μέθοδος αποκατάστασης (κλειστής ή ανοικτής) των καταγμάτων στην ανατομική τους θέση με την χρήση μεταλλικών ή απορροφήσιμων υλικών.

Σκοπός της οστεοσύνθεσης είναι η συγκράτηση του άξονα του οστού μετά την ανάταξη του κατάγματος, με τη χρήση υλικών οστεοσύνθεσης. Αυτά μπορεί να είναι πλάκες με κοχλιωτούς ήλους (πλάκα-βίδες), ενδομυελική ήλοι ή εξωτερική οστεοσύνθεση. Τα υλικά αυτά συγκρατούν τα κατεαγότα άκρα περιφερικά & κεντρικά του κατάγματος.

Η οστεοσύνθεση διακρίνεται στην εσωτερική οστεοσύνθεση (internal fixation) και στην εξωτερική οστεοσύνθεση (external fixation).

Εσωτερική οστεοσύνθεση αποκαλείται η τοποθέτηση των υλικών είτε επάνω στην επιφάνεια του οστού (πλάκες & βίδες) είτε εντός του αυλού του (ενδομυελική ήλωση).

Τα πλενεκτήματα της οστεοσύνθεσης με πλάκα & βίδες είναι η δυνατότητα ακριβούς ανάταξης του κατάγματος και ειδικότερα των αρθρικών επιφανειών όταν και αυτές συμμετέχουν στην κάκωση. Τα μειονεκτήµατα της μεθόδου είναι η μεγάλη απώλεια αίματος και ο κίνδυνος ισχαιμίας των κατεαγότων μετά τις αποκολλήσεις τους από τα μαλακά μόρια.

Τα πλεονεκτήματα της ενδομυελικής ήλωσης είναι η μικρότερη απώλεια αίματος, το χαμηλό ποσοστό ψευδάρθρωσης και η ταχύτερη πώρωση του κατάγματος. Τα μειονεκτήματα αυτής της μεθόδου είναι ότι για την εφαρμογή της απαιτείται μέσα στο χειρουργείο η χρήση ακτινολογικού ή ακτινοσκοπικού μηχανήματος και επίσης δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε οστά με δυσμορφίες. 

Εξωτερική οστεοσύνθεση αποκαλείται η μέθοδος με την οποία συγκρατείται το οστό που υπέστη κάταγμα περιφερικά & κεντρικά αυτού με ήλους διαδερμικούς (που τοποθετούνται χωρίς να αποκαλυφθεί το οστό) και με τη χρήση μεταλλικής ράβδου, η οποία τοποθετείται ανάμεσα στους ήλους. Τα συστήματα εξωτερικής οστεοσύνθεσης μπορεί να είναι μονόπλευρα ή αμφοτερόπλευρα ανάλογα με το αν συγκρατούν το κάταγμα από τη μία μεριά ή και από τις δύο μεριές του οστού.

Τα πλεονεκτήματα της μεθόδου είναι ότι σε περιστατικά στα οποία δεν ενδείκνυται η ανοικτή ανάταξη για να τοποθετηθεί επάνω ή μέσα στο οστό το υλικό οστεοσύνθεσης, μπορεί να γίνει ανάταξη & συγκράτηση του κατάγματος με την εξωτερική οστεοσύνθεση. Πολλές φορές, σε επιπλεγμένες κακώσεις, οι οποίες είναι υψηλής ενέργειας με συντριπτικό κάταγμα και με τραύμα ρυπαρό, η εξωτερική οστεοσύνθεση χρησιμοποιείται για την πρώιμη ανάταξη και συγκράτηση του κατάγματος. Όταν το τραύμα γλυτώσει τη μόλυνση και είναι σε θέση να επεκταθεί ιατρογενώς, τότε διενεργείται σε δεύτερο χρόνο νέο χειρουργείο με εσωτερική οστεοσύνθεση (αφού πρώτα έχει αφαιρεθεί η εξωτερική).

Το μειονέκτημά της είναι η μη αποδεκτή ανάταξη και συγκράτηση του κατάγματος είτε λόγω της ίδιας κακής φύσης του κατάγματος είτε λόγω της χαλάρωσης των βελονών.