Τα κατάγματα αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της επιστήμης της Ορθοπαιδικής. Για αυτόν το λόγο ο ολοκληρωμένος τίτλος της ειδικότητας του Ορθοπαιδικού ιατρού είναι «Χειρουργική Ορθοπαιδική και Τραυματολογία».

Κάταγμα αποκαλείται η κάκωση του οστού, κατά την οποία προκαλείται μερική ή πλήρης λύση της συνέχειάς του. Οι τύποι των καταγμάτων είναι πολλοί και η ταξινόμησή τους με κριτήρια κλινικά ή ακτινογραφικά ανάλογη. Ο τύπος του κατάγματος προσδιορίζει πολλές φορές τον τρόπο που έγινε, τη βαρύτητά του, αλλά και το είδος της αντιμετώπισης που θα επακολουθήσει.

Η αντιμετώπιση των καταγμάτων διακρίνεται σε 3 φάσεις:

Την επείγουσα φάση, κατά την οποία δίνονται ουσιαστικά στον ασθενή οι πρώτες βοήθειες. Γίνεται ακινητοποίηση του πάσχοντος άκρου με νάρθηκα αφού πρώτα έχει ελεγχθεί επισκοπικά και νευραγγειακά. Εάν το κάταγμα οφείλεται σε υψηλής ενέργειας κάκωση, τότε ενδεχομένως να χρειάζεται επί τόπου ανάταξη και σε κάποιες περιπτώσεις σχολαστικό καθαρισμό του τραύματος (εάν μιλάμε για ανοικτό κάταγμα) στο χώρο των επειγόντων. Ο ακτινολογικός έλεγχος (πριν και μετά την ανάταξη) στα επείγοντα είναι υποχρεωτικός.

Την οριστική φάση, η οποία ξεκινάει με την εισαγωγή του ασθενούς στο νοσοκομείο ή την κλινική. Αυτό γίνεται στις περιπτώσεις που το κάταγμα χρήζει μόνο συντηρητικής αντιμετώπισης με ακινητοποίηση (νάρθηκας ή γύψος) και παρακολούθησης από ιατρό για ένα με δύο 24ωρα ή στην περίπτωση που το κάταγμα για να αναχθεί είναι απαραίτητο το χειρουργείο. Τα σταθερά κατάγματα που δε χρειάζονται ανάταξη ή έχουν αναχθεί ανατομικά από τον ορθοπαιδικό (στο χώρο των επιγόντων) και παραμένουν έτσι μέσα στο νάρθηκα ή το γύψο, μπορούν να αντιμετωπιστούν χωρίς εισαγωγή στο νοσοκομείο και με συχνούς (περίπου 1 φορά την εβδομάδα ή τις 10 μέρες) κλινικούς/ακτινολογικούς επανελέγχους από τον θεράποντα ορθοπαιδικό.

Τη φάση της λειτουργικής αποκατάστασης. Η φάση αυτή είναι μεγάλης σημασίας γιατί θα παίξει ρόλο στην επάνοδο του ασθενούς στην καθημερινότητά του. Εάν το κάταγμα αντιμετωπιστεί συντηρητικά, τότε υπάρχει ένα χρονικό διάστημα αναμονής  περίπου 1-1,5 μηνός σε όλους τους ανθρώπους, κατά το οποίο θα επέλθει η ανακατασκευή του οστού στο σημείο της λύσης του. Δηλαδή, θα πωρωθεί. Μετά από αυτό το χρονικό διάστημα, θα αφαιρεθεί ο γύψος και θα ξεκινήσει η φυσικοθεραπεία και η κινησιοθεραπεία.

Εάν το κάταγμα έχει αντιμετωπιστεί χειρουργικά, τότε η φυσικοθεραπεία και η κινησιοθεραπεία υπάρχει η πιθανότητα να ξεκινήσουν πιο γρήγορα.

Τα πιο συχνά κατάγματα που καλείται να αντιμετωπίσει ο ορθοπαιδικός, είτε στο νοσοκομείο είτε στον ιδιωτικό τομέα, είναι τα κατάγματα του ισχίου και του μηριαίου, της κνήμης και της ποδοκνημικής και των άνω άκρων (ώμος, βραχιόνιο, αγκώνας, αντιβράχιο, πηχεοκαρπική).

Γενικές επιπλοκές των καταγμάτων:

1. Μεθαιμορραγική καταπληξία.
2. Λιπώδης εμβολή.
3. Πνευμονική εμβολή.
4. Σύνδρομο οξείας αναπνευστικής ανεπάρκειας.
5. Ατελεκτασία.
6. Ενδαγγειακή πήξη.
7. Σύνδρομο από κατάχωση.
8. Τέτανος.
9. Δερματικές κατακλίσεις.

Τοπικές επιπλοκές καταγμάτων:

Άμεσες

1. Κακώσεις σπλάχνων.
2. Κακώσεις αγγείων.
3. Κακώσεις νωτιαίου μυελού – νεύρων.
4. Κακώσεις τενόντων.
5. Σύνδρομο διαμερίσματος.
6. Ισχαιμική συρρίκνωση  Volkmann.
7. Φλεβοθρόμβωση.
8. Λοίμωξη.
9. Αεριογόννος γάγγραινα.

Απώτερες

1. Καθυστερημένη πώρωση & ψευδάρθρωση.
2. Πώρωση σε πλημμελή θέση.
3. Βράχυνση του μέλους.
4. Ισχαιμική οστική νέκρωση.
5. Ετερότοπη οστεοποίηση.
6. Αλγοδυστροφία.
7. Δυσκαμψία των αρθρώσεων.
8. Μετατραυματική αρθρίτιτιδα.
9. Χρόνια οστεομυελίτιδα.

Ισχίο & μηριαίο

Υποκεφαλικά κατάγματα μηριαίου, Διατροχαντήρια κατάγματα μηριαίου, Κατάγματα της διάφυσης του μηριαίου

Αγκώνας

Τα κατάγματα του ωλεκράνου στους ενήλικες είναι πολύ συχνά στην περιοχή του αγκώνα και διαιρούνται σε 3 τύπους

Κνήμη & ποδοκνημική

Τα κατάγματα της διάφυσης της κνήμης είναι τα πιο συχνά κατάγματα μακρού οστού

Βραχιόνιο

Κατάγματα της διάφυσης του βραχιόνιου οστού

Αντιβράχιο

Είναι συνδυασμός κατάγματος του άνω τριτημορίου της ωλένης με εξάρθρημα της κεφαλής της κερκίδας

Πηχεοκαρπική & άκρα χείρα

Είναι τα πιο συχνά κατάγματα του άνω άκρου